ISABEL RIVAS / ROSTROS DE LA POESÍA VENEZOLANA/ EDICIÓN TRILINGÜE. ESPAÑOL/INGLÉS: DON CELLINI/GRIEGO: STELLA PANAGOPULU Y ANGELIKI PATERA/LA CASA QUE SOY

Written by Post Comment

ISABEL RIVAS/ Maracay  Estado  Aragua  - Venezuela  1958


Traducción: Don Cellini (Ingles) 
Stella Panagopulu Angeliki Patera (Griego)
Compilación: Amanda Reverón


Hoy no quiero estas calles
Ni su humedad
Ni la brisa que sopla
En ella fría
Ni la casa
Éste sábado de mayo
Quiero meterme en ese diciembre
De mil novecientos tres
Esconderme con el viejo poeta
En una taberna de Alejandría
A llorar sus recuerdos
Y mis ausencias
Noche húmeda
De sábado
De mayo
Pesadumbre de la casa
Viejo poeta


*  Today I don't want these streets
Or its humidity
Or the breeze that blows
In the cold
Or the house


This Saturday in May
I want to get into that December
Of nineteen hundred and three
Hide with the old poet
In a tavern in Alexandria
To cry his memories
And my absences

Wet Saturday
Night
In May

Grief of the house
Old poet



*  Σήμερα δεν θέλω αυτούς τους δρόμους
Ούτε την υγρασία τους
Ούτε την αύρα που φυσά
Σε αυτήν κρύα
Ούτε το σπίτι

Αυτό το Σάββατο του Μαη
Θέλω να βρεθώ σε εκείνο τον Δεκέμβρη
Του χίλια εννιακόσια τρια
Να κρυφτώ με τον γερό ποιητή
Σε μια ταβέρνα της Αλεξάνδρειας
Να κλάψω τις αναμνήσεις του
Και τις απουσιες μου

Υγρή νύχτα
Του Σαββάτου
Του Μαη

Θλίψη του σπιτιού

Γερο ποιητή

Estoy preparando
El bolso para el viaje
Llevaré lo más necesario
Una muda de ropa
Mi cuaderno y mi pluma
El sueño y la esperanza
Del perdón supremo
Me estremezco de sólo pensarlo
Tal vez me vaya
Temprano en la mañana
Como Alfonsina


*  I'm preparing
A bag for the trip

I will take the most essential
A change of clothes
My notebook and my pen
The dream and hope
Of supreme forgiveness

I shudder just thinking about it

Maybe I'll go
Early in the morning

As Alfonsina


*  Ετοιμάζω
Την τσάντα για το ταξίδι

Θα πάρω τα πιο αναγκαία
Μια αλλαξιά ρούχα
Το τετράδιο μου και την πένα μου
Το όνειρο και την ελπίδα
Της υπέρτατης συγγνώμης

Τρεμω μόνο που το σκέφτομαι

Ίσως να φύγω
Νωρίς το πρωί

Σαν τη Αλφοσινα




¿Escribiremos los últimos versos
Con la casa
A punto de ser polvo?

La mano vacilará
Empuñando la pluma
No plasmaremos la despedida
Y en la blanca página
Sólo quedará la huella

EL adiós no será la puerta
Que se cierre
Tras la noche que se cae
Enterrando escombros




*  Will we write the last poems
With the House
About to turn to dust?

The hand will waver
Wielding the pen
We will not express farewell
And on the white page
Only a trace will remain

The door will not be goodbye
Let it close
After the night falls
Burying rubble



*  Θα γράψουμε τους τελευταίους στίχους
Με το σπίτι
Έτοιμο να γκρεμιστεί ;

Το χέρι θα διστάσει
Χουφτωνοντας την  πένα
Δεν θα επινοησουμε τον  αποχαιρετισμό
Και στην λευκή σελίδα
Μονάχα θα μείνει το χνάρι

Το αντίο δεν θάναι η πόρτα
Που κλείνει
Μεσα στη νύχτα που πέφτει
Κρυβοντας χαλάσματα


Share:

0 comentarios