JUAN FERNANDO AUQUILLA/ECUADOR/EDICIÓN BILINGÜE ESPAÑOL - GRIEGO/ POR: STELLA PANAGOPULU/ GRECIA/ LA CASA QUE SOY
*
Ciudad en silencio
I
Los charcos de la ciudad después del invierno
se convierten en enormes agujeros, cristales puntiagudos, espejos negros…
detenerse, mirarlos, esquivarlos sin condenas, sin historias tristes,
hoyos solitarios a la madrugada.
Las historias de las hojas que caen de los árboles se disuelven
y vuelan a buscar otras veredas y ansían volver a ser charcos,
palabras de agua, pequeñas pisadas,
charcos que no quieren ser hoyos
el viento mece las ramas… se llenan de palabras, silencios y adioses.
II
Pasos en puntas de pies, caminan por los filos de las hojas
en medio de la lluvia, en medio de la tarde.
Una, dos, tres vidas antes o después. Jugando a morir, mientras el tiempo se queda,
sonrisas, labios cerrados, los pulmones ríen a carcajadas, ráfagas de aire,
memorias de hojas, agua y luces apagándose.
III
Se cierra la voz en la hoja y la mano ya no escribe, tiembla…
la respiración cortada… un estertor trémulo desaparece
para siempre se queda un ángel vestido de negro
a la entrada de la ciudad las trompetas ríen ásperamente.
Hoy cantan las luces tenues la melodía de un instrumento mutilado
una torre se enrumba hacia el piso, cuarenta y todas las lunas no son nada.
La plaza se llena de miradas, de espacios ocupados, de agua, de luz, de silencio.
En el centro un perro acomoda sus peregrinajes
contempla despacio las notas de una canción y cierra los ojos, descansa.
Las palabras siguen su rumbo, desaparecen; son una postal nocturna
una hora inconclusa para siempre.
IV
Desde donde la ciudad termina se observa cómo se forman las nubes
el cielo lleno de grises, de pañuelos que se esconden tras la lluvia
desde donde la ciudad comienza, las ventanas empañadas se cuelgan de los postes de luz
en las lámparas llenas de cigarras sin alas, la noche duerme y se dibujan volutas de silencio
se escucha la misma canción hasta las lágrimas.
Un hombre no es el mismo luego de leer, de amar, de sufrir y escuchar…
La noche se tambalea, los párpados se cierran.
Πόλη στην σιωπή
1
Οι λακκούβες της πόλης μετά τον χειμώνα
μετατρέπονται σε τεράστιες τρύπες,σε αιχμηρά κρύσταλλα,μαύρους καθρέφτες...
Να σταθείς,να τις κοιτάξεις,να τις αποφύγεις χωρίς κατηγορίες,χωρίς λυπηρές ιστορίες,
μοναχικές τρύπες το ξημέρωμα.
Οι ιστορίες των φύλλων που πέφτουν από τα δένδρα διαλύονται
και πετούν να βρουν άλλα μονοπάτια και αγωνιούν να ξαναγίνουν λακκούβες,
λέξεις του νερού,μικρές πατημασιές,
λακκούβες που δεν θέλουν να είναι τρύπες
ο άνεμος κινεί τα κλαδιά....γεμίζουν λέξεις,σιωπές και αντίο.
2
Βήματα στις μύτες των ποδιών,προχωρούν στις άκρες των φύλλων
στο μέσο της βροχής,στο μέσο του απογεύματος.
Ένα,δύο,τρεις ζωές πριν η μετά.
Παίζοντας τον θάνατο ενώ ο χρόνος σταματά,
χαμόγελα,χείλη κλειστά,πνεύμονες ξεκαρδίζονται στα γέλια,ριπές αέρα,
μνήμες φύλλων,νερό και φώτα σβήνουν.
3
Σφαλίζεται η φωνή στο φύλλο και το χέρι πια δεν γράφει,τρέμει...
κομμένη η αναπνοή .....ένας τρεμάμενος ρόγχος εξαφανίζεται
για πάντα μένει ένας άγγελος ντυμένος στα μαύρα
στην είσοδο της πόλης οι τρομπέτες γελούν έντονα.
Σήμερα τραγουδούν τα φώτα αδύναμα την μελωδία ενός οργάνου ακρωτηριασμένου
ένας πύργος με πορεία προς τον όροφο,σαράντα και όλα τα κρύσταλλα δεν είναι τίποτα.
Η πλατεία γεμίζει βλέμματα,κατειλημένους χώρους από νερό,φως,σιωπή.
Στο κέντρο ένας σκύλος βρίσκει τα στέκια του
παρατηρεί σιγανά τις νότες ενός τραγουδιού και κλείνει τα μάτια,ξεκουράζεται.
Οι λέξεις ακολουθούν τη πορεία τους,εξαφανίζονται,είναι ένα νυχτερινό καρτ-ποστάλ
μια ώρα ανολοκλήρωτη για πάντα.
4
Από εκεί που τελειώνει η πόλη παρατηρείται πως σχηματίζονται τα σύννεφα
ο ουρανός γεμάτος γκρί,μαντήλια που κρύβονται πίσω απο την βροχή
από εκεί η πόλη ξεκινά,τα παράθυρα θαμπά κρέμονται από πυλώνες φωτισμού
στα φώτα γεμάτα με τζιτζίκια χωρίς φτερά ,η νύχτα κοιμάται και σχεδιάζονται έλικες σιωπής
ακούγεται το ίδιο τραγούδι όχι πριν τα δάκρυα.
Ένας άνθρωπος δεν είναι ο ίδιος αφού διαβάσει,αγαπήσει,υποφέρει και ακούσει...
Η νύχτα παραπαίει,τα βλέφαρα κλείνουν.
Juan Fernando Auquilla/ Cuenca Ecuador. Licenciado en Educación Universidad de Cuenca, Magíster en Estudios Culturales Latinoamericanos, con mención en Literatura, en la Universidad de Cuenca y actualmente realiza estudios doctorales en educación en la UNLP (Universidad Nacional de la Plata- Argentina).
Χουαν Φερναντο Οκιγια
Κουένκα-Εκουαδόρ
Με παιδαγωγικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Κουένκα ,με μάστερ στον λατινοαμερικάνικο πολιτισμό με ειδίκευση στην λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Κουένκα ,σήμερα κάνει την διδακτορική του διατριβή στα παιδαγωγικά στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Πλάτα στην Αργεντινή.
0 comentarios